Urtean Zeharreko IV. martitzena
I. urtean
I. Irakurgaia
Ekin
deiogun atzera egin barik
aurrean
dogun lasterketari.
Hebrearrei egindako epistolatik
Heb 12, 1-4
Senideok: Hainbat eta hainbat testiguz
inguraturik gagozan ezkero, itzi dagigun oztopo jakun guztia eta inguratzen
gaituan pekatua, eta ekin deiogun atzera egin barik aurrean dogun lasterketari.
Jarri daiguzan begiak sinismenaren iturri eta betetzaile dogun Jesusengan.
Honek be, itxaroten eban zorionagaitik, kurutzean hiltzea onartu eban, heriotza
lotsagarria zala kontuan hartu barik, eta orain Jainkoaren tronuaren
eskumaldean jesarrita dago.
Izan egizue, bada, gogoan pekatarien aldetik
halako erasoaldia jasan eban ha, adorea galdu eta atzera egin ez dagizuen.
Oraindino ez zarie bizia galtzeraino heldu pekatuaren aurkako zeuen burrukan.
Jaunak esana.
Erantzun salmoa
Sal 22 [21], 26b-27. 28. 30abcd. 30e-32 (R/. ik. 27b)
R/. Goratuko zaitue, Jauna, zure bila dabiltzanek.
V/. Beteko ditut neure agintzariak begirune
deutsoenen aurrean.
Asetzeraino
jango dabe behartsuek,
goratuko
dabe Jauna beraren bila dabiltzanek.
Bizi
bedi zuen bihotza betiko! R/.
V/. Gogoratuko dira eta Jaunagana bihurtuko
lurreko
herri guztiak,
haren
aurrean ahuspeztuko dira
herrietako
familia guztiak. R/.
V/. Haren aurrean ahuspeztuko dira
lurpean
lo dagozan guztiak,
haren
aurrean makurtuko
hilobiko
hautsera jatsiak. R/.
V/. Ni, ostera, harentzat biziko naz,
nire
ondorengoek Jauna zerbiduko dabe,
haretaz
hitz egingo deutsie datozan gizaldiei,
haren
salbazino-egintza iragarriko deutsoe
sortzeko
dagoan herriari:
«Holan
jokatu dau Jaunak». R/.
I. eta II. urteetan
Aleluia
Mt 8, 17
R/. Aleluia.
V/. Kristok bere gain hartu ebazan gure
makaltasunak
eta
gure gatxak eroan. R/.
Ebanjelioa
Neskatila, zeuri dinotsut, jagi.
✠ Jesu Kristoren Ebanjelioa San Markosen liburutik
Mk 5, 21-43
Aldi haretan, Jesus itsasoaz bestaldera
bihurtu zanean, jente-talde handia batu jakon. Horretan, itsaso ondoan egoala,
sinagogako buruzagietako bat etorri zan, Jairo eritxona; Jesus ikustean, honen
oinetan ahuspezturik, arren eta arren eskatzen eutson: «Hilzorian dot
alabatxua; zatoz haren gainean eskuak ezartzera, osatu dadin eta bizi». Jesus harekin abiatu zan.
Jente asko joiakon atzetik, estutuz. Bazan
han emakume bat, hamabi urte haretan odoljarioa ebana. Hamaikatxu osagileren
eskuetan gorriak ikusia zan, eta bere ondasun guztiak be horrexetan emonak
zituan; baina osatu beharrean, gero eta okerrago joian. Jesusen barri entzunda,
jente artean atzetik joan eta jantzia ikutu eutson, ze hauxe inoan bere artean:
«Jantzia behinik behin ikutzen badeutsat, osatuko naz». Une berean gelditu
jakon odoljarioa, eta gatxa osatuta eukala igarri eban bere gorputzean.
Behingoan ohartu zan Jesus halako indar
batek urten eutsola barrutik eta, jente artera bihurturik, itaundu eban: «Nork
ikutu deust jantzia?» Ikasleek erantzun eutsoen: «Hainbeste jentek estutzen
zaituala ikusi, eta nork ikutu zaituan itauntzen dozu?» Baina Jesus ingurura begira
ebilen, nork egin ete eutson hori. Orduan, emakumeak, bildurrez dar-dar –ze,
ondo ekian zer gertatu jakon–, oinetara jausi eta egia osoa autortu eutson.
Baina Jesusek esan eutson: «Alaba, zeure sinismenak osatu zaitu; zoaz bakean,
eta osatua bekizu gatxa».
Oraindik berbetan ziharduala, sinagogako
buruzagiaren etxetik etorri ziran, esanez: «Hil jatzu alaba. Zertarako emon
neke gehiago Maisuari?» Baina Jesusek, berba horreek entzunik, sinagogako
buruzagiari esan eutson: «Ez bildurrik izan; zuk sinistu egizu!»
Ez eutson inori be berarekin joaten itzi,
Pedrori, Santiagori eta honen anaia Joani izan ezik.
Sinagogako buruzagiaren etxera heltzean,
ikusi eban Jesusek hango astrapala, jentea negarrez eta zarataka. Sartu eta
esan eutsen: «Zer dala-eta horrenbeste astrapala eta negar? Neskatila ez dago
hilda, lo dago». Hareek barre egiten eutsoen. Baina Jesusek danak bialdu zituan
kanpora eta, neskatilaren aita-amak eta beragaz zituanak hartuta, neska egoan
tokira sartu zan. Neskari eskutik heldu eta esan eutson: «Talitha, kum» (hau
da: «Neskatila, zeuri dinotsut, jagi»). Behingoan zutundu eta ibiltzen hasi
zan, hamabi urte bazituan-eta. Jente guztia harri eta zur gelditu zan. Jesusek
zorrotz agindu eutsen inork be ez egiala jakin. Eta neskatilari jaten emoteko esan
eutsen.
Jaunak esana.
IRUZKINA
Ebanjelioak irakurtean Jesusengan jarten dogu gure arreta, haren esan-egintzez jabetzeko. Baina gaurkoan, inguruan jarriko bagendu gure arreta?
Izan daiguzan gogoan orduko arauek kutxatu lez baztertzen daben odol-jariodun emakumea: ez dau izenik; hamabi urtez (zenbaki teologikoa) bere ondasun guztiak eralgi dituana, hobekuntzarik igarri barik. Eta inguruan, Jesus estutzen dauan jentea.
Beste alde batetik, Sinagogako nagusia, izenduna (Jairo), eta alabea (12 urtekoa, zenbaki teologikoa) gaisorik daukana: hau ere izenik bakoa.
Jesusek bere ondora deitzen dauzan ikasleak: Pedro, Santiago eta Joan (zenbaki teologikoa hau ere).
Laburbatuz: emakumea erakundearen esparruan sendatu-ezinik dagozan guztien irudi dogu: erakundean salbamenik ez aurkitzea salatzen dau, eta Jesusengan dau ustea. Arauen hesi gainetik egingo dau jauzi, kutxatzearen bildurrez bada ere. Jesusek, osasunaz harago, duintasunean jarriko dau, haren sinismenaren eraginez.
Jairok ere, Sinagogako nagusi izan arren ez dau erakundean aurkitzen bere alabearentzako osasunik. Eta Jesus erakundeak baztertua dala jakinik ere, badoa harengana buru-belarri, debeku guztien gainetik.
Inguruko jenteak, ustea erakundean dauanak, enbarazu eta oztopo baino ez dira; eta hareik kanpora jaurti beharra dago; ikasleek ordezkatuko dabez.
Jesusen egintza sinismena biztea eta bizkortzea izango da. Honek osasuna baino harago doan salbamena emoten dau. Ez da hain agerikoa: horregaitik isilduazoten eta kanpora jaurtitzen ditu enparauak, ustea erakundean daukenak.
Erakundeak morroi-mirabe bihurtu geinkez; sinismenak Jainkoarekin topo egitera garoaz: salbamenera.
